ΕΠΙΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ
Δεν είχα ημικρανίες από παιδί, δεν θυμάμαι παρά ίσως κάποιες ελάχιστες φορές να ένιωσα πονοκέφαλο μέχρι τα 32 μου χρόνια. Ήταν ένα άγνωστο βίωμα για μένα, αν και έβλεπα γύρω μου δικούς μου ανθρώπους, κυρίως γυναίκες, να υποφέρουν συχνά. Με θεωρούσα τυχερή ως προς αυτό το θέμα για χρόνια και ξαφνιάστηκα όταν άρχισα να παρατηρώ κάποιες αραιές εμφανίσεις πονοκεφάλου, μετά τη γέννηση του γιου μου.
Για περίοδο τουλάχιστον 10 ετών από την στιγμή που άρχισα να το παρατηρώ, βίωνα τέτοιες κρίσεις 2-3 φορές τον μήνα, κυρίως γύρω στις ημέρες της έμμηνου ρύσης, κάτι που αρχικά άρχισα να θεωρώ φυσιολογικό, αφού σχεδόν όλες οι γυναίκες του οικογενειακού και κοινωνικού μου περίγυρου ανέφεραν τον πονοκέφαλο τους συχνά ως σύμπτωμα της περιόδου. Όλες αυτές οι κρίσεις περνούσαν εύκολα, σε λίγες ώρες, με κοινά παυσίπονα και για χρόνια δεν υπήρχαν δυνατές κρίσεις, ικανές να με τρομάξουν, ώστε να αναζητήσω κάποιον γιατρό για συμβουλή ή ειδικότερη θεραπεία.
Η πρώτη φορά που συνέβη μια τέτοιου είδους κρίση και κατέληξα να περιμένω σε μια ατελείωτη ουρά κατακαλόκαιρο και σε άθλια κατάσταση σε Κέντρο Υγείας της Χαλκιδικής (για κάποιου είδους ενέσιμη θεραπεία, καθώς το στομάχι μου ήταν αδύνατον να συγκρατήσει οποιαδήποτε θεραπεία από τους εμετούς), έπρεπε να με ωθήσει να προετοιμαστώ καλύτερα για αυτό που ερχόταν. Όμως πέρασε κι αυτό... "όλα περνάνε", έλεγα.
Τα καμπανάκια βέβαια είχαν αρχίσει να βαράνε, αλλά εγώ δεν τα άκουγα…
Για περίοδο τουλάχιστον 10 ετών από την στιγμή που άρχισα να το παρατηρώ, βίωνα τέτοιες κρίσεις 2-3 φορές τον μήνα, κυρίως γύρω στις ημέρες της έμμηνου ρύσης, κάτι που αρχικά άρχισα να θεωρώ φυσιολογικό, αφού σχεδόν όλες οι γυναίκες του οικογενειακού και κοινωνικού μου περίγυρου ανέφεραν τον πονοκέφαλο τους συχνά ως σύμπτωμα της περιόδου. Όλες αυτές οι κρίσεις περνούσαν εύκολα, σε λίγες ώρες, με κοινά παυσίπονα και για χρόνια δεν υπήρχαν δυνατές κρίσεις, ικανές να με τρομάξουν, ώστε να αναζητήσω κάποιον γιατρό για συμβουλή ή ειδικότερη θεραπεία.
Η πρώτη φορά που συνέβη μια τέτοιου είδους κρίση και κατέληξα να περιμένω σε μια ατελείωτη ουρά κατακαλόκαιρο και σε άθλια κατάσταση σε Κέντρο Υγείας της Χαλκιδικής (για κάποιου είδους ενέσιμη θεραπεία, καθώς το στομάχι μου ήταν αδύνατον να συγκρατήσει οποιαδήποτε θεραπεία από τους εμετούς), έπρεπε να με ωθήσει να προετοιμαστώ καλύτερα για αυτό που ερχόταν. Όμως πέρασε κι αυτό... "όλα περνάνε", έλεγα.
Τα καμπανάκια βέβαια είχαν αρχίσει να βαράνε, αλλά εγώ δεν τα άκουγα…
Αν έχετε διαβάσει το προηγούμενο post μου, θα ξέρετε ήδη ότι όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά η ημικρανία με αύρα, ο πόνος που ένιωσα ήρθε απότομα, ήταν οξύς (ήταν θηρίο 8αρι, τι λέμε τώρα...), επίμονος, ανθεκτικός στα απλά παυσίπονα που όλοι έχουμε στο σπίτι και κράτησε πάνω από 24 ώρες που μου φάνηκαν σαν αιώνας.
Φεύγοντας από τον οφθαλμίατρο μου, έχοντας αποκλείσει το ενδεχόμενο να έχει συμβεί κάτι στα μάτια μου και έχοντας μια «προσωρινή» ενδεχόμενη διάγνωση το "ημικρανία με αύρα", γύρισα σπίτι και ως χαρακτηριστική περίπτωση ασθενούς σήμερα, άρχισα την αναζήτηση στο διαδίκτυο σχετικά με τον όρο αυτό.
Οι πληροφορίες που υπάρχουν είναι πράγματι πολλές, καθησυχαστικές κυρίως, αλλά όταν βρίσκεσαι σε μια κατάσταση τόσο έντονου πόνου, όπου τα κοινά παυσίπονα τον μείωναν ελάχιστα και για μικρό χρονικό διάστημα, πιστέψτε με δεν είναι η καλύτερη δυνατή στιγμή για να έχει κανείς τη διαύγεια να αφομοιώσει πληροφορίες, ειδικά δε να αναζητήσει γιατρό που να ειδικεύεται σε κεφαλαλγίες ή ημικρανίες, κάτι που σαφώς μου είχε αναφέρει ο οφθαλμίατρος ως προς τις επόμενες κινήσεις που έπρεπε να κάνω (μόνο το 4% των πασχόντων από ημικρανία που αναζητούν ιατρική περίθαλψη, συμβουλεύονται ειδικευμένους ιατρούς κεφαλαλγίας και πόνου).
Σκεφτόμουν συνεχώς πως αυτό που με τόση δυσκολία προσπαθούσα να κάνω εκείνη τη στιγμή, έπρεπε να είχα προνοήσει να το κάνω νωρίτερα, μετά το περιστατικό με το Κέντρο Υγείας, καθώς ήμουν στα πρόθυρα να καταλήξω και πάλι σε ατελείωτες ουρές στα Επείγοντα, με αφόρητο πόνο και σαφώς δεν ήθελα με τίποτα να ξαναπεράσω την εμπειρία εκείνη. Αλλά στατιστικά, κάθε 10 δευτερόλεπτα κάποιος στις Η.Π.Α. καταλήγει στα Επείγοντα με αιτιολογία πόνο στο κεφάλι και περίπου 1,2 εκατομμύρια επισκέψεις αφορούν οξεία ημικρανία. Γιατί; Γιατί είναι αδιάγνωστοι και γιατί δεν έχουν αναζητήσει ειδικευμένο γιατρό σε ημικρανίες και κεφαλαλγίες ώστε να λάβουν εγκαίρως στην έναρξη του πόνου την κατάλληλη θεραπεία.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά η ημέρα που συνέβη η ημικρανία με αύρα ήταν Τετάρτη και αφού πέρασε το πρώτο επώδυνο 24ωρο και ο πόνος αμείωτος συνέχιζε παρά τα ατελείωτα παυσίπονα που έπαιρνα κάθε 3 ώρες, συνειδητοποίησα ότι αυτή τη φορά πρέπει οπωσδήποτε να αναζητήσω γιατρό, αφού διάβασα ότι υπάρχουν κάποια ειδικά θεραπευτικά σχήματα που είναι για τις ημικρανίες (εργοταμίνες, τριπτάνες και άλλες άγνωστες για μένα ουσίες και λέξεις τότε), αλλά ούτε ήξερα εάν πράγματι αυτό που είχα ήταν ημικρανία, ούτε μπορούσα να λάβω τέτοιες ειδικές θεραπείες αυτοβούλως.
Το σενάριο είναι γνωστό: Google, «νευρολόγος ημικρανίες Θεσσαλονίκη», αναζήτηση των ιστοσελίδων κάποιων γιατρών για να διαβάσω βιογραφικά & εργασίες, μόλις ο πόνος υποχωρούσε προσωρινά μετά από τη λήψη ενός ακόμη παυσίπονου. Την περίοδο εκείνη, πριν 5-6 χρόνια, δεν ξέρω καν αν υπήρχαν group ή σελίδες στο Facebook για ασθενείς με ημικρανία, για να ψάξω και εκεί πληροφορίες, αυτά είναι δώρα που ανακάλυψα πολύ αργότερα…
Δεν ήταν δύσκολο να επιλέξω τον γιατρό μου, παρά τον πόνο, και η λογική μου και το ένστικτο μου λειτουργούσαν ακόμη… (σε επόμενο post θα μιλήσουμε για το 10αρι του πόνου, που το μυαλό έχει κλείσει και βρίσκεσαι σε κατάσταση μειωμένης συνείδησης).
Πήρα τηλέφωνο για να κλείσω αμέσως ραντεβού, για να ακούσω την γραμματέα του να μου λέει ότι το επόμενο διαθέσιμο ραντεβού είναι την επόμενη Τρίτη, κοντά 5 μέρες μετά!
[- Μπα...ως τότε δε θα ‘μαι ζωντανή!], σκέφτομαι, [αλλά στα Επείγοντα δεν πάω…]
Της εξηγώ την κατάσταση μου και μου δίνει άμεσα να μιλήσω μαζί του...
- Γιατρέ μου, σ’ ευχαριστώ που με έσωσες εκείνη την πρώτη φορά, χωρίς να με έχεις δει ακόμη, χωρίς να είμαι ακόμη ασθενής σου, αλλά οι οδηγίες που μου έδωσες τηλεφωνικά, έκοψαν μαχαίρι τον πόνο σε λίγη ώρα!
Την επόμενη Τρίτη, γνώρισα και από κοντά τον σύμμαχο μου μέχρι σήμερα στην δύσκολη μάχη κατά της ημικρανίας, που ναι, πράγματι είναι «ημικρανία με αύρα»!
Σας συμβουλεύω να αναζητήσετε κι εσείς γιατρό που να ειδικεύεται σε κεφαλαλγίες και ημικρανίες, γιατί στην εποχή της εξειδίκευσης οτιδήποτε διαφορετικό είναι λίγο.
ΜΦΧ
Κατερίνα
Ακολουθήστε μας στο FACEBOOK
______________
Αποποίηση ευθύνης:
Οι πληροφορίες που παρέχονται στο ιστολόγιο αυτό προορίζονται για γενική πληροφόρηση και ενημέρωση του κοινού και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη συμβουλή ιατρού ή άλλου αρμοδίου επαγγελματία υγείας.
Αποποίηση ευθύνης:
Οι πληροφορίες που παρέχονται στο ιστολόγιο αυτό προορίζονται για γενική πληροφόρηση και ενημέρωση του κοινού και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη συμβουλή ιατρού ή άλλου αρμοδίου επαγγελματία υγείας.